Χαρά Γεωργάκη
Artist
Τίτλος Έργου
Η εξορία μίας μπαλαρίνας
Αrtist's statement
Κατά τη διάρκεια της καραντίνας οι καλλιτέχνες χτυπηθήκαμε με πολλούς τρόπους και από πολλές πλευρές. Παραγκωνιστήκαμε ως επαγγελματίες, εξαθλιωθήκαμε οικονομικά, μας απαγορεύτηκε να μιλάμε με την μόνη γλώσσα που μπορούμε, την τέχνη. Όλα αυτά όμως δεν ήταν τίποτα μπροστά στον αποκλεισμό μας σε σχέση με το κοινό. Οι σπουδές μου στο θέατρο με έμαθαν ότι παράσταση υπάρχει αρκεί να υπάρχουν δύο άνθρωποι: ο ηθοποιός και ο θεατής. Το ίδιο αισθάνομαι ότι ισχύει για όλα τα είδη τέχνης, για να υπάρξουν χρειάζονται τουλάχιστον δύο. Όταν αυτοί οι δύο όμως απαγορεύεται να αναπνεύσουν τον ίδιο αέρα τι γίνεται; Μπορεί μία μπαλαρίνα να παράξει τέχνη μπροστά από μία οθόνη; Και αν όχι, τότε πως μπορεί να συνεχίσει να αισθάνεται μπαλαρίνα; Και αν δεν μπορεί τότε πως μπορεί να συνεχίσει να αισθάνεται ο εαυτός της; Τέτοιου είδους σκέψεις αποτέλεσαν προσωπικές ανησυχίες ως καλλιτέχνη κατά την διάρκεια των εγκλεισμών και των αποκλεισμών μου, από το να μοιραστώ την τέχνη μου κοιτάζοντας τον θεατή στα μάτια. Αυτό είναι και το θέμα της ψηφιακής εικόνας που έφτιαξα. Η εξορία μίας μπαλαρίνας.
Τεχνοτροπία
Digital art